ATELIER ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΑΤΗ :

Το 2004/2005 τα Choroergotaxia ανέπτυξαν το project “Atelier για τον θεατή”.
Η ιδέα :
• Πρόσκληση σε 3 Έλληνες χορογράφους να συνθέσουν ένα σύντομο σόλο (10/12 λεπτά), πάνω στην ίδια μουσική, ένα σόλο που ερμηνεύει η Jessica Hénou.
• Πρόσκληση σε ένα συνθέτη για τη δημιουργία ενός μουσικού κομματιού.
• Παρουσίαση του κάθε σόλο χωριστά.
• Ανάλυση σε κοινό, με την παρουσία του χορογράφου, της διαδικασίας της χορογραφικής σύνθεσης που τέθηκε σε λειτουργία για το σόλο.
• Πραγματοποίηση και προβολή μιας ταινίας, πορτραίτο-μαρτυρία κάθε χορογράφου.

Οι καλλιτεχνικοί συνεργάτες :
• Οι χορογράφοι Κική Μπάκα, Λίλα Ζαφειροπούλου, Αντιγόνη Γύρα, αναγνωρισμένοι χορογράφοι από το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού.
• Ο συνθέτης Τάκης Μπαρμπέρης που προσφέρει ένα μουσικό κομμάτι διάρκειας 12 λεπτών.
• Οι κινηματογραφιστές Δημήτρης Δεληνικόλα, Ιβάν Σάλφα, Δάφνη Κεραμίδα.

Συντονιστές :
• Σοφία Αναστασοπούλου, ερευνήτρια και κριτικός χορού.
• Μυρτώ Δηγόνη, ιστορικός Τέχνης

Συμπαραγωγή :
• Κέντρο Τέχνης και Τεχνολογίας Φούρνος
• Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρα Ντάνκαν

Τα αποτελέσματα :
Το “Atelier για τον θεατή” δημιούργησε 3 έργα (2 ημερομηνίες για το καθένα = 6 παραστάσεις) που παρουσιάστηκαν στα “Συνεργείο Τεχνών”, Ντάνκαν και Φούρνος. Κάθε παράσταση συγκέντρωσε 20 με 50 θεατές, ένας αριθμός πολύ ικανοποιητικός δεδομένου του πειραματικού και διδακτικού χαρακτήρα του project.
Προσκεκλημένη από το Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων για να συμμετάσχει στο 4ο φεστιβάλ του, η Jessica Hénou συνθέτει την δική της εκδοχή, ένα σόλο διάρκειας 12 λεπτών, πάνω στην μουσική του Τάκη Μπαρμπέρη. Αυτή η εκδοχή παρουσιάστηκε στο Θέατρο Αργώ τον Ιούνιο 2005. Αυτό το στάδιο του project συγκέντρωσε περίπου 300 θεατές σε 4 παραστάσεις.


Exil-Solo J.Hénou
(χορογραφία-ερμηνεία)
Θέατρο Αργώ, Ιούνιος 2005

Ο ΘΕΑΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΧΟΡΟΓΡΑΦΟΣ

Το 2004/2006 τα Choroergotaxia ανέπτυξαν το project «Ο θεατής είναι χορογράφος »

To « Ο θεατής είναι χορογράφος » προσπαθεί να προκαλέσει μία παιχνιδίστικη εμπειρία για το κοινό προσφέροντας του την ευκαιρία να « κάνει » τον χορογράφο : μέσα σε ένα αυστηρό πλαίσιο που προσδιορίζεται εξ αρχής, ο θεατής κάνει καλλιτεχνικές και χορογραφικές επιλογές.
Το project « Ο θεατής είναι χορογράφος » συγκεντρώνει περίπου 10 performers που παρουσιάζουν στο κοινό 6 ή 7 διαφορετικές χορευτικές ενότητες. Το κοινό, με την καθοδήγηση της Jessica Hénou, επιλέγει μία από τις ενότητες για να την πλάσει, να την ξανασχεδιάσει, να ξαναγράψει κάποιες παραμέτρους. Το κοινό μετά θα διαλέξει τη σειρά, τη συνάθρωση, τη διαδοχή των διαφορετικών χορευτικών ενοτήτων. Τρίτο στάδιο, το κοινό με ζωντανή μουσική υπόκρουση και με πολύ απλά όργανα, μελοποιεί αυτήν τη χορογραφία, συνθέτει δηλαδή την πρωτότυπη μουσική. Τελευταίο στάδιο, το κοινό συζητά την επιλογή του τίτλου αυτής της πολύ ιδιαίτερης παράστασης. Τέλος, το αποτέλεσμα όλης αυτής της δουλειάς : οι performers παρουσιάζουν τη χορογραφία ενσωματώνοντας τις αλλαγές και τις προτάσεις των θεατών ενώ το κοινό εξασφαλίζει το μουσικό μέρος. Δημιουργείται ατμόσφαιρα. Το αντικείμενο αυτής της παράστασης είναι να μυήσει το κοινό στη διαδικασία της χορευτικής σύνθεσης. Σε κάθε παρουσίαση του project, το κοινό εμπλέκεται και συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό, διασκεδάζει, και η τελική παράσταση καταλήγει πάντα σε μια ενθουσιώδη και αμοιβαία επευφημία ανάμεσα στο κοινό και τους performers που έχουν αμφότεροι το συναίσθημα ότι έζησαν μια μοναδική στιγμή : μια αληθινή στιγμή δημιουργίας. « Ο θεατής είναι χορογράφος » παρουσιάστηκε στην γκαλερί Αγκάθι, στην γκαλερί του Bartessera, στο Αυτόνομο Πολιτιστικό Κέντρο Nosotros. Το Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρα Ντάνκαν είναι ο προνομιούχος συνεργάτης αυτού του project.

Ο ΘΕΑΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΧΟΡΟΓΡΑΦΟΣ

photo: Daphni Kokkini





mars 2006, Bartessera

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ JESSICA HÉNOU ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ

Αυτοπροσδιορίζομαι ως καλλιτέχνης νομάς. Είμαι Γαλλίδα και εγκαταστάθηκα στην Αθήνα το 2004, όπου αναπτύσσω το project Choroergotaxia.
Προηγουμένως έζησα στην Λισσαβώνα, όπου ξεκίνησα το Espaço-Corpo, ένα συλλογικό project του οποίου η κεντρική δραστηριότητα ήταν η έκδοση ενός περιοδικού για τις παραστατικές τέχνες. Αυτό το project που χρηματοδοτήθηκε από το πορτογαλικό Υπουργείο Πολιτισμού, προώθησε έναν αριθμό εναλλακτικών events σχετικών με την εν λόγω δημοσίευση : προβολές βίντεο, εκθέσεις, συναυλίες, χορευτικές performance, αυτοσχεδιασμούς, δημόσιες αναγνώσεις κ.α. Αυτά τα events σε αντίστιξη με την δημοσίευση Espaço-Corpo είχαν ως παραγωγούς μεταξύ άλλων το Πολιτιστικό Κέντρο της Belem, το Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης, το Κέντρο Μελέτης Νέων Καλλιτεχνικών Τεχνολογιών της Vila Velha de Rodao (CENTA) το Γαλλο-πορτογαλικό Ινστιτούτο. Μέσα στα πλαίσια αυτών των γιορτινών και παραληρηματικών γεγονότων, παρουσίασα και τις δικές μου πειραματικές, περιθωριακές, χορογραφικές παρεμβάσεις-δημιουργίες.
Στην Λισσαβώνα, δίδαξα 5 χρόνια στην Εθνική Σχολή Τσίρκου (Chapitô) και 4 χρόνια στο Centro Em Movimento, σχολή που χρηματοδοτείται από το Υπούργειο Πολιτισμού.
Είμαι διπλωματούχος καθηγήτρια σύγχρονου χορού από το γαλλικό κράτος, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Paris VIII. Αυτή η πανεπιστημιακή εκπαίδευση πιστεύω ότι καθόρισε την καλλιτεχνική μου υπόσταση. Στην Γαλλία δίδαξα σε σχολεία, στα προάστια και στις υποβαθμισμένες περιοχές, ανέπτυξα επίσης ειδικά προγράμματα για τις φυλακές που χρηματοδοτούνται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, και συνέβαλα σε ορισμένες παιδαγωγικές παρεμβάσεις στην Ανώτατη Εθνική Σχολή Τσίρκου του Chalon στην Champagne.
Σήμερα διδάσκω στην Αθήνα, δίνοντας ώθηση σε μια ομάδα χορογραφικής έρευνας γύρω από το project Choroergotaxia. Συνεργάζομαι ταυτόχρονα σαν παιδαγωγός χορού με το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (IFA) και με το Ινστιτούτο Λατινικής Αμερικής (Al Andar).
Σαν ερμηνεύτρια, χόρεψα στην Γαλλία για την χορογράφο Susan Buirge και για τον σκηνοθέτη Moïse Touré, στην Πορτογαλία για τον Antonio Tavares, την Sofia Fitas και τον Peter Michael Dietz και στην Ελλάδα για τη Μαρουσώ Καραλέκα και τη Βάσω Γιαννακοπούλου.

Autoportrait: Jessica Hénou par moi-meme

Globalement, je me définis comme une artiste chorégraphique nomade. Française, je suis installée à Athènes depuis 2004, où je développe le projet Choroergotaxia.

Auparavant j’ai vécu à Lisbonne, où j’ai lancé Espaço-Corpo, projet pluriel dont l'activité centrale est l'édition d'un magazine des arts performatifs: 4 numeros parus a 1000 exemplaires entre 1999 et 2002. Ce projet subventionné par le ministère de la culture portugais, a promu nombre d'évènements alternatifs relatif à cette publication alliant projections videos, expositions, concerts, performances de danse, improvisations, lectures publics,..., ces évènements en contrepoint de la publication Espaço-Corpo ont été co-produit entre autres par le Centre Culturel de Belem, l'Institut d'Art Contemporain, le Centre d'Etude des Nouvelles Technologiques Artistiques de Vila Velha de Rodao (CENTA) et l'Institut Franco-Portuguais. Dans le cadre de ces évènements festifs et déjantés, j'ai presenté mes propres interventions/créations chorégraphiques, décalées, marginales, experimentales.
A Lisbonne, j’ai enseigné durant 5 ans à l' Ecole Nationale du Cirque de Lisbonne / Chapitô et pendant 4 ans au Centro Em Movimento, école subventionnée ministère de la culture délivrant une formation professionnelle agrée.

Je suis diplômée d’Etat en qualité de professeur de danse contemporaine mais j'ai surtout étudié à l'Université en danse de Paris VIII (DEA), c'est cette formation universitaire qui a été, à mon sens, fondatrice de l'artiste que je suis aujourd'hui. En France j’ai beaucoup enseigné dans les écoles, les banlieues et quartiers difficiles, j'ai aussi developpé des projets spécifiques pour les prisons subventionnés et agrées par le Ministère de la Justice, et j'ai assuré quelques interventions pédagogiques à l' Ecole Nationale Supérieure du Cirque de Chalon en Champagne.

Aujourd'hui j’enseigne à Athènes en impulsant un groupe de recherche chorégraphique autour du projet Choroergotaxia. Je collabore également en tant que pédagogue en danse avec l'Institut Français d'Athènes (IFA) et l'Institut d'Amérique Latine (Al Andar).

En tant qu’interprète, j’ai dansé en France pour la chorégraphe Susan Buirge et pour le metteur en scène Moïse Touré, au Portugal pour Antonio Tavares, Sofia Fitas, et Peter Michael Dietz et en Grèce pour Marouso Karaleka et Vaso Giannakopoulou.

fragments d un voyage immobile

Pièce pour 7 danseuses présentée à Thira Technis (novembre2004) et au Théâtre Dora Stratou (juillet2005).

photo: Marq Riley

petite bio Jessica Hénou par moi-même

Globalement, je me définis comme une artiste chorégraphique nomade. Française, je suis installée à Athènes depuis 2004, où je développe le projet Choroergotaxia.

Auparavant j’ai vécu à Lisbonne, où j’ai lancé Espaço-Corpo, projet pluriel dont l'activité centrale est l'édition d'un magazine des arts performatifs: 4 numeros parus a 1000 exemplaires entre 1999 et 2002. Ce projet subventionné par le ministère de la culture portugais, a promu nombre d'évènements alternatifs relatif à cette publication alliant projections videos, expositions, concerts, performances de danse, improvisations, lectures publics,..., ces évènements en contrepoint de la publication Espaço-Corpo ont été co-produit entre autres par le Centre Culturel de Belem, l'Institut d'Art Contemporain, le Centre d'Etude des Nouvelles Technologiques Artistiques de Vila Velha de Rodao (CENTA) et l'Institut Franco-Portuguais. Dans le cadre de ces évènements festifs et déjantés, j'ai presenté mes propres interventions/créations chorégraphiques, décalées, marginales, experimentales.
A Lisbonne, j’ai enseigné à l' école nationale du cirque de Lisbonne (Chapitô ) et au Centro Em Movimento, école agrée et subventionnée ministère de la culture.

Je suis diplômée d’Etat en qualité de professeur de danse contemporaine mais j'ai surtout étudié à l'Université en danse de Paris VIII (DEA), c'est cette formation universitaire qui a été, à mon sens, fondatrice de l'artiste que je suis aujourd'hui. En France j’ai beaucoup enseigné dans les écoles, les banlieues et quartiers difficiles, j'ai aussi developpé des projets spécifiques pour les prisons subventionnés et agrées par le Ministère de la Justice, et j'ai assuré quelques interventions pédagogiques à l' Ecole Nationale Supérieure du Cirque de Chalon en Champagne.

Aujourd'hui j’enseigne à Athènes en impulsant un groupe de recherche chorégraphique autour du projet Choroergotaxia. Je collabore également en tant que pédagogue en danse avec l'Institut Français d'Athènes (IFA) et l'Institut d'Amérique Latine (Al Andar).

En tant qu’interprète, j’ai dansé en France pour la chorégraphe Susan Buirge et pour le metteur en scène Moïse Touré, au Portugal pour Antonio Tavares, Sofia Fitas, et Peter Michael Dietz et en Grèce pour Marouso Karaleka et Vaso Giannakopoulou.